Het was zover: Als een kind zo opgewonden dat ik de Mini eindelijk in ontvangst kon nemen. Het was me ook een lange zit.
Eerst een 3-tal weken af en aan naar de Mini dealer in Zaventem (BE) om het 'perfecte' evenwicht van budget en accessoires te vinden (... kuch, kuch...) Dan weer twijfels over de kleur. Dan over de striping. Eindelijk alles op papier gezet, tekenen... "Hmmm, wil ik 'èm wel in het bruin hebben!?" Nee, liever zwart... En hop weer alles omgooien. Petje af voor het geduld van de verkoper.
Uiteindelijk de bestelbon getekend en geduld moeten vinden om de 2,5 maand (lange) zit... Uit te zitten. Slachtoffer van zijn eigen succes waren de levertijden in België naar meerdere maanden aan het verschuiven.
Eind juni was het dan zo ver. Werd gebeld... Dat de verkeerde wagen geleverd was. Van een andere klant en dat de mijne nog in Gent stond. Ok, nog een paar daagjes wachten...
En nu begon de duivel zich ermee te bemoeien: De dag daarna werd Gent slachtoffer van een hagelbui. Vet grote klonters en paar minuten daarna zat Ford met 3.000 nieuwe, beschadigde auto's, BMW en Mini met een paar duizend... Waaronder misschien de mijne. Het wachten was nu op de expert om de schade te bekijken.
Geen beter moment om op vakantie te vertrekken. Twee weken daarna, op de weg terug werd ik gebeld dat de mijne de slachting ontlopen was. Na thuiskomst de koffers uitgepakt, even aan het barre, Belgische weer proberen te wennen en de volgende dag naar Zaventem gereden om de Mini in ontvangst te nemen.
Na een prachtige presentatie in een daarvoor speciaal gemaakte stand mocht ik 'em meenemen.
F**k me sideways: Wat een auto! Wat een lol en pret om er in te rijden. En trekkracht dat het ding heeft. Om van het moment dat de turbo inschakelt maar niet te praten. Yep, het was dus toch waar: De natte droom op wielen bestaat.
Na een Maserati Biturbo Spyder en de Quattroporte was ik toe aan een felle, leuke, kleine wagen met genoeg plaats voor mijn zoontje en mij en 's Weekends mijn vriendin en haar kids. Daarnaast woon ik nu in Brussel en hoe leuk de Quattroporte was, zijn 5 meter begonnen echt in de weg te lopen. Over de details van het verbruik en het onderhoud maar niet te praten.
Wat een opluchting; eindelijk een kleine, compacte wagen met ballen en een stoute glimlach op zijn tronie. Ik moet altijd even grijnzen als ik er mee wegrij.
Intussen zijn we zes maanden en 21.000km verder. De Mini bevalt nog erg goed, gebruik het voor alles en nog wat maar vooral om fun mee te hebben.
Afgelopen week zijn er JCW dempers onder gezet en ben ik weer kilometers aan het maken om ze goed in te rijden. Het geluid wordt steeds rauwer en exact zoals het moet. Nu alleen nog kijken wat ik met de standaard dempers doe. Misschien verkopen?
Groetjes,
Zoran
.
. Als inderdaad dienen turbo in werki schiet en dan de, zoals de jcw uitlaat dat doet, lekker gromt Hmm heerlijk! Ik denk dat ge uw aankoop niet gaat beklagen!